„Mit o Prometeuszu” jest jednym z najpopularniejszych dzieł mitologii greckiej. Zarówno w literaturze historycznej, jak i współczesnej można znaleźć nawiązania do tej wyjątkowej sztuki. Do Prometeusza nawiązywał chrześcijański pisarz Tertulian, który utożsamiał jego postać z samym Bogiem. Nawiązania można znaleźć także u Marii Konopnickiej, która pokazała konflikt klasowy używając porównania z Syzyfem. Popularność mitu przyczyniła się do słowotwórstwa powiązanego z odważną postawą głównego bohatera. Terminy prometeizm oraz postawa prometejska oznaczają altruistyczne stanowisko etyczne, które za najważniejszą wartość uznaje dobro społeczności. Spis treści: Mit o Prometeuszu – plan wydarzeń Mit o Prometeuszu – streszczenie Problematyka utworu „Mit o Prometeuszu” Mit o Prometeuszu – plan wydarzeń Człowiek powstaje z gliny. Ludziom ofiarowany jest ogień. Na ziemię zesłana jest Pandora. Otwarcie beczki. Nieszczęścia i choroby. Podstęp Prometeusza. Prometeusz ukarany. Mit o Prometeuszu – streszczenie Tytan Prometeusz ulepił z gliny zmieszanej ze łzami, człowieka. Dał życie ludziom, dodając iskier niebieskiego ognia. Jego chata mieściła się niedaleko miasta Panopeus. Glina, z której lepił, miała zapach ludzkiego ciała. Ulepiony człowiek był nagi i słaby. Był nieświadomy swoich czynów, lecz różnił się od zwierząt tym, że jego postać przypominała bogów. Prometeusz ukradł niebieski ogień i wręczył go ludziom, by ich ogrzewał i chronił przed zwierzętami. Mężczyzna uczył ludzi pożytecznych rzeczy, przekazywał wiedzę na temat przyrody i wiele innych. Nauczył ich pisma i liczb. Zezłościło to Zeusa. Obawiał się tego, co pochodziło z ziemi. Wymyślił podstęp i z tego powodu wezwał Hefajstosa. Rozkazał mu stworzyć kobietę, która swą urodą miała przypominać boginię. Tak powstała Pandora, a Afrodyta podarowała jej talent uwodzenia. Atena natomiast nauczyła ją kobiecych robót. Pandora zeszła na ziemię, a od bogów dostała puszkę, której nikt nie znał zawartości. Kobieta udała się do Prometeusza, lecz on zorientował się, że to podstęp i odesłał Pandorę. Z Pandorą ożenił się niemądry brat Prometeusza, Epimeteusz. Mężczyzna ostrzegał brata, by nie pozwolił żonie otworzyć puszki. Jednak Epimeteusz oczarowany Pandorą, otworzył ją, a z niej wydostały się smutki, troski i choroby. Prometeusz wściekły z zaistniałej sytuacji zabił woła, dzieląc go na dwie części. Jedna połowa była mięsem przykrytym skórą, a drugą były kości przykryte warstwą tłuszczu. Mężczyzna zawołał Zeusa, pytając go, którą część wybiera. Miała ona być składana bogom w ofierze. Zeus wybrał część pokrytą skórą, myśląc, że pod nią znajduje się mięso. Gdy prawda o tym, co było w środku, wyszła na jaw, zdenerwowany Zeus wydał rozkaz, by Prometeusz został przykuty do góry Kaukazu. Codziennie orzeł wyszarpywał mu wątrobę, która odrastała. Problematyka utworu „Mit o Prometeuszu” Prometeusz jest symbolem buntu wobec Boga oraz miłości do ludzi. Próbuje on sprzeciwiać się bogom oraz dać człowiekowi wolność i niezależność. Ofiara dla człowieka jest dla niego bezinteresowna, natomiast kara bolesna. Imię bohatera oznacza prometeizm oraz postawę prometejską, czyli bunt skierowany przeciwko Bogu na rzecz wolności i szczęścia ludzkości. Prometeusz był skłonny do poświęcenia na rzecz dobra ludzi, za karą dożywotniego cierpienia. Samotność przerasta ludzi i nie dorównuje bogom. Bezinteresowność i dobro czynią z mężczyzny bohatera.

Nadal sądzę, że najwierniejszym przekładem „Jądra ciemności” dla XXI-wiecznych odbiorców byłoby przeprowadzenie ich ścieżką przeżyć Kurtza – czyli także Marlowa, a potem słuchaczy Marlowa na Tamizie – do owego punktu samowiedzy człowieka, który przerozumował na wylot podstawy moralności, kultury, prawa, posiadł

stacji Marlow poznał podejrzanego mężczyznę, który oficjalnie był handlarzem cegieł, lecz tak naprawdę łączyły go nielegalne interesy z równie nieuczciwym dyrektorem. usłyszał fragment rozmowy dyrektora stacji i jego wuja, który był kierownikiem grupy łupiącej z bogactw naturalnych afrykańską ziemię, z której wynikało, że tajemniczy pan Kurtz stał na przeszkodzie ich interesom. trzech miesiącach parowiec był już gotowy do wyruszenia. Załogę stanowili: Marlow, dyrektor stacji, kilku jego podwładnych i około dwudziestu tubylców. kilkudziesięciu dniach żeglugi w górę rzeki bohaterowie natknęli się na niewielką szopę. W niej Marlow odnalazł książkę z zapiskami w języku rosyjskim oraz ostrzeżenie o konieczności zachowania wszelkiej ostrożności w podróży w górę rzeki. osiągnął wreszcie swój cel, kiedy do tego doszło załoga została zaatakowana przez oddziały tubylców. W walkach zginął między innymi sternik okrętu, a strzelby białych ludzi nie robiły żadnego wrażenia na atakujących. Dopiero dźwięk gwizdka parowego sprawił, że tubylcy rozbiegli się w przerażeniu. przepłynięciu kilkuset metrów oczom załogi ukazała się mała polana, na której stał krzywy budynek stacji Kurtza. i jego kompani zostali powitani przez Rosjanina. Szybko zorientowali się, że człowiek ten jest niejako wyznawcą Kurtza. rozmowy z arlekinem, jak Marlow nazywał w duchu Rosjanina, wywnioskował, że Kurtz popadł w obłęd. Mężczyzna ten stworzył niewielką, lecz silną, armię składającą się z tubylców, na której czele stał niczym król. Kurtza „ozdobione” było palami, na które nabite były głowy nieposłusznych mu czarnoskórych wojowników. nastawieni tubylcy byli gotowi do drugiego ataku na załogę parowca, lecz Kurtz uspokoił ich jednym gestem. Rozkazał im rozejście się, a sam pozwolił przenieść się na pokład parowca na noszach.. mógł wyruszyć dopiero następnego ranka. Wieczorem Marlow odkrył, że Kurtz zniknął z kajuty. Wyskoczył na brzeg i odnalazł tam szaleńca czołgającego się powrotem do swoich poddanych. Marynarzowi udało się namówić Kurtza, by powrócił z nim na pokład statku. strona: - 1 - - 2 - - 3 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

Szczegółowy plan wydarzeń „Jądra ciemności” Polityczno-społeczna problematyka „Jądra ciemności” Problematyka psychologiczna „Jądra ciemności” Biografia Josepha Conrada Struktura i język „Jądra ciemności” Narracja „Jądra ciemności” Styl „Jądra ciemności” Uniwersalna wymowa „Jądra ciemności”

grona przyjaciół statkiem po Tamizie. na odpływ. starego żeglarza, Pomysł wyjazdu do Praca na Podróż rzeką Kongo i zachwyt tajemniczą Przystanki w kolejnych stacjach firmy i obserwacja panujących tam warunków oraz Przerażenie sposobem, w jaki „biali” kolonialiści wykorzystują do pracy czarnoskórych Przybliżenie postaci Kurtza przez ludzi pracujących na kolejnych Dotarcie do stacji Tubylcy traktowani w nieludzki sposób i głowy ponabijane na pale ku Przeniesienie Kurtza na Rozmowa Marlowa z Śmierć Kurtza. m) Wypełnienie woli Kurtza. podróży statkiem.

^{Rola chóru Chór pełni w tragedii głównie funkcję kompozycyjną. Liryczne pieśni są przeryw­nikami pomiędzy epejsodionami i uprawdopodobniają bieg czasu. Stanowią też komen­tarz do wydarzeń, ocenę sytuacji i bohaterów. W Antygonie chór składa się ze starców tebańskich. Są to dojrzali, doświadczeni obywatele miasta, obiektywni, nie biorący udziału w akcji}

Kolejnym miejscem, które wywołuje u Marłowa szok jest lasek, o którym marynarz mówi tak: Ledwie się tam znalazłem, doznałem wrażenia, jakbym przestąpił progi jakiegoś kręgu piekielnego. Otóż w tym lesie, z wycieńczenia ciężką pracą i z powodu choroby swój żywot kończyli czarnoskóry robotnicy. Pierwszym pracownikiem stacji, jakiego spotkał Marłow był główny księgowy, niezwykle elegancki mężczyzna, budzący u marynarza respekt, choć jego biuro to zwykły barak zbity z desek. Do tego biura pewnego dnia zostaje ustawione łóżko z leżącym na nim chorym agentem handlowym – Kurtzem. Cierpienia Kurtza nie wzbudzają w urzędniku najmniejszego współczucia. Marłow dowiaduje się od urzędnika, że agent jest niezwykle sprawnym kierownikiem placówki w centrum zagłębia kości słoniowej. Wysyła jej więcej, niż wszyscy pozostali agenci razem. Nazajutrz Marłow rozpoczyna kolejny etap wędrówki. Staje na czele karawany składającej si z 60 – mężczyzn. Wśród nich jest otyły mężczyzna, który ze względu na swą wagę ma kłopoty ze zdrowiem, a mimo to chce osiągnąć cel swej wyprawy w głąb lądu, jakim jest chęć zarobku. Do stacji centralnej docierają po 15-stu dniach. Mieszka tam około 20-stu mężczyzn, którzy mają jeden cel – wielki zarobek. Miejsce to graniczy z cuchnącymi bagnami, jest zaniedbane. A tymczasem Marłow dowiaduje się od jednego z nich, że parowiec, którym miał dowodzić, dwa dni wcześniej zatonął z powodu błędu szypra. Strony: 1 2 3 4 5 6 7

. 319 100 683 340 181 650 642 600

plan wydarzeń jądra ciemności