🌨️ Billie Eilish Jako Dziecko

Billie Eilish was just a kid when her music blew up Eilish and her brother recorded and released “Ocean Eyes” when she was just 14 years old, according to Vox . The song was an overnight

Billie Eilish Miejsce urodzenia: Los Angeles Data urodzenia: 2001-12-18 Gatunek: Alternative Pop, Pop, Electronic, Remix, Dance, Indie Pop, Trap, Electro-Pop, Acoustic, Ballad, Alternative, Soundtrack, Cover, Pop-Rock, Tropical House, House, Dance-Pop, Soul Pop, Deep House, Alternative Dance, R&B, Experimental, Latin Pop, Art Rock, Glam Rock, Folk, Trip-Hop, Jazz, Dream-Pop A właściwie Billie Eilish Pirate Baird O'Connell, wychowywała się w rodzinie aktorów i muzyków, więc wybór artystycznej drogi był dla niej kierunkiem naturalnym. Billie uczyła się w domu, w wieku 8 lat zaczęła uczęszczać do lokalnego chóru w dzielnicy LA, a w wieku 11 lat komponowała już własną muzykę. Wtedy w swojej twórczości wzorowała się na swoim starszym bracie Finneasie O'Connell. Jej pierwsza EP "Don't Smile at Me" zyskała status platynowej płyty w Kanadzie, Nowej Zelandii oraz złotej płyty w... + Czytaj więcej Zasugeruj poprawkę w opisie A właściwie Billie Eilish Pirate Baird O'Connell, wychowywała się w rodzinie aktorów i muzyków, więc wybór artystycznej drogi był dla niej kierunkiem naturalnym. Billie uczyła się w domu, w wieku 8 lat zaczęła uczęszczać do lokalnego chóru w dzielnicy LA, a w wieku 11 lat komponowała już własną muzykę. Wtedy w swojej twórczości wzorowała się na swoim starszym bracie Finneasie O'Connell. Jej pierwsza EP "Don't Smile at Me" zyskała status platynowej płyty w Kanadzie, Nowej Zelandii oraz złotej płyty w Australii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Natomiast pierwszy długogrający album siedemnastoletniej artystki "When We All Fall Asleep, Where Do We Go?" spotkał się z szerokim, pozytywnym odbiorem krytyków. Dotychczasowa twórczość Billie Eilish gatunkowo klasyfikowana jest jako pop, indie pop i trap. Sama artystka twierdzi, że największą muzyczną inspiracją są dla niej Beatlesi, których słuchała od dziecka, ale także Tyler the Creator i Aurora (to dzięki jej muzyce na poważnie zaczęła myśleć o muzyce jako przyszłej pracy zawodowej). Wśród innych zespołów wymienianych jako te, które miały wpływ na kształt jej twórczości, Billie wymienia między innymi: Odd Future, Smino, Lana Del Rey, Marina and The Diamonds, Drake, Rob Dickinson. Wyślij Niestety coś poszło nie tak, spróbuj później. Treść poprawki musi być wypełniona. Dziękujemy za wysłanie poprawki. - Czytaj mniej Zasugeruj poprawkę w opisie Inni artyści w tym gatunku muzycznym

October 16, 2022. Billie and Jesse are seen eating at a vegan restaurant in pics obtained by TMZ. By the way, at this point, the internet starts spiraling about Billie and Jesse’s age gap ^{O nas Puzzle Factory to miejsce, gdzie można w nieskończoność bawić się w układanie puzzli online i tworzyć nowe z własnych zdjęć. Wreszcie możesz zrobić interaktywną układankę ze zdjęcia swojego zwierzaka lub ulubionego filmu i wysłać ją do swoich przyjaciół. Należy pamiętać, że ta strona jest głównie dla dzieci, więc wszystkie niewłaściwe i bezprawne zdjęcia zostaną usunięte. W razie pytań zapraszamy na stronę Pomoc. Aby uzyskać więcej informacji, przeczytaj nasze Warunki użytkowania. Więcej o nas .... Zobacz też Kategorie Wszystkie KrajobrazyBudowleSztukaDla dzieciKwiatyZwierzętaBajkiLudzieEdukacjaFilmyGryPojazdyŻywnośćSportTechnologiaManga i AnimeReligieGwiazdy Skontaktuj się z nami Wpisz swoją treść wiadomości Adres e-mail Znajdź nas Wybierz język English polski Français Deutsch italiano Español Česky Português Nederlands Magyar Românesc Svenska Български Ελληνική Русский 日本語 український}

With her emotionally intelligent lyrics and the total lack of sexualisation in her aesthetic, Billie Eilish offers an of-the-moment role model for her vast young fan base. Here, Gen Z-ers tell Vogue why the platinum-selling artist is the most important pop star of their time. By Eleanor Margolis.

Bardzo się zmieniła ? źródło Forum Choć w singlu wydanym w lipcu Billie Eilish śpiewa „My future”, to wszystko wskazuje na to, że nie ma problemu z oglądaniem się w przeszłość. Wokalista pomimo młodego wieku ma na koncie liczne sukcesy w tym nagrodę Grammy oraz piosenkę do filmów o Bondzie. Billie Eilish o swojej WADZE. „Tak po prostu wyglądam” Billie Eilish w dzieciństwie Bille Eilish odznacza się nie tylko muzycznymi dokonaniami, ale także wyrazistym stylem. Gwiazda niedawno odpowiedziała na falę krytyki, która zalała ją po tym, jak światło dzienne ujrzały jej zdjęcia w obcisłej koszulce na ramiączkach. Oczywiście jako dziecko Billie Eillish nie miała czarnych włosów z neonowym refleksami. Na zdjęciu Billie ma uroczy kapelusz oraz koszulkę drukowaną w małe kwadraty, na których wydrukowano akcesoria sportowe, zwierzątka i otwarte książki. To nie jest Billie Eilish, chociaż szeroki DRES mógłby na to wskazywać Ze zdjęcia można wywnioskować, ze mała Billie właśnie skończyła jeść czekoladę. Uwagę zwracają jej wielkie niebieskie oczy oraz jasna cera, która stała się jej znakiem rozpoznawczym. Billie podpisała swoje zdjęcie zwyczajnie „19”, celebrując swoje urodziny. Życzenia swojej sławnej siostrze złożył również jej brat, z którym napisała pierwszą płytę. Na jego profilu pojawił się filmik, na którym Billie gra na fortepianie. Wszystkiego najlepszego z okazji 19. urodzin Billie! To wielki zaszczyt, że mogę być twoim bratem, a tworzenie z tobą muzyki jest moją największą radością. Miałem tyle szczęścia w pechowych czasach – napisał Finneas. Zdezorientowana Billie Eilish rozprawia się nad KOLOREM butów. Każdy widzi inny? Uważacie, że Billie bardzo się zmieniła? Billie Eilish/fot. The Mega Agency Forum Billie Eilish/fot. FORUM Billie Eilish/fot. FORUM Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies.. Nie pokazuj więcej tego powiadomienia

#Mikina Billie Eilish s motivem loga na rukávu a na prsou#Věnujte pozornost velikostní tabulce#Dodáme jak v dětských tak pánských vel.# POZOR MIMOŘÁDNÁ AKCE : Pokud nakoupíte na našem e-shopu zboží v celkové hodnotě nad 1200,- Kč tak obdržíte jedno bavlněné tričko v ceně 120,- Kč ZDARMA.

^{Największa nastoletnia gwiazda roku to zarazem produkt końcowy młodzieżowej kultury smutku. Billie Eilish ma 17 lat, cztery lata ciężkiej dziecięcej kariery za sobą i jest pierwszą artystką urodzoną w XXI w., która zdobyła szczyt amerykańskiej płytowej listy bestsellerów. Piosenki z albumu „When We All Fall Asleep, Where Do We Go?” zebrały już grubo ponad miliard odsłuchów w serwisie Spotify, ale jak na gwiazdę, która właśnie notuje różne astronomiczne wyniki, ich autorka sprawia wrażenie wyjątkowo smutnej. Styl śpiewania też ma Eilish raczej ponury, w szufladce z nastoletnimi gwiazdkami pop z trudem się mieści, na sesjach zdjęciowych i w klipach wyraźnie stara się nie uśmiechać, a teksty pisze o bezsenności, depresji, xanaxie i lękach młodości, z samobójstwem w tle. A świat dyskutuje o tym, czy ta depresja jest prawdziwa, czy jednak upozowana. I czy w ogóle wypada o tym rozmawiać wobec problemu, jakim dziecięca depresja dziś jest – „Gazeta Wyborcza” przytaczała ostatnio dane, według których zaburzenia depresyjne mogą dotykać nawet jednej piątej nastolatków. Pojawia się dość naturalny w takich sytuacjach spór: jedni uważają, że wizerunek mrocznej i przygnębionej – jak mówią fachowcy – „antygwiazdy” pomaga chorym dzieciom, inni – że wręcz przeciwnie, wprowadzając problem depresji dziecięcej w celofanowej otoczce na listy przebojów, Eilish go banalizuje. Wychowani na gwiazdy Skąd się wzięła nastolatka o nazwisku Billie Eilish Pirate Baird O’Connell? Urodziła się w Los Angeles. Matka, Maggie Baird, jest umiarkowanie popularną aktorką, znaną głównie z epizodów serialowych i ścieżek dźwiękowych gier wideo, a przy tym członkinią klubu komediowego The Groundlings Theatre i niezrealizowaną wokalistką. Szczytowym osiągnięciem ojca, Patricka O’Connella, wydaje się drobny epizod reportera w „Iron Manie”. Po czterdziestce skoncentrowali się na wychowaniu dzieci, którym zapewniali naukę w domu (Billie nie chodziła do zwykłej szkoły) i wczesny start w branżach artystycznych. Syn Finneas zaczął pisać pierwsze utwory w wieku 12 lat, w wieku lat 16 zdobył nagrodę za rolę w niezależnie wyprodukowanym filmie, do którego scenariusz pisała jego matka, grająca przy okazji także główną rolę. Jako 18-latek występował już w szóstym sezonie popularnego serialu „Glee”. A dziś jest uznanym producentem muzycznym, współautorem sukcesu swojej siostry, z którą pracuje od lat. Sama Eilish interesowała się tańcem i śpiewaniem, pierwsze teksty piosenek pisała jako 11-latka (bo – jak tłumaczy – „miała tyle rzeczy w głowie”), a w wieku 14 lat mogła się już pochwalić kontraktem podpisanym z wytwórnią Interscope, oddziałem największego na świecie koncernu muzycznego Universal. Na koncie miała popularny utwór „Ocean Eyes”, a w wywiadach wypadała już niczym dorosła artystka. W tekście piosenki widziała napalm i flary w oczach kochanka, a rok później, w tekście „Six Feet Under”, ich miłość metaforycznie zakopywała na cmentarzu. W wieku 16 lat pouczała stażystki francuskiego „Le Monde”: „Nie można być za młodym na cokolwiek. No, może z wyjątkiem narkotyków”. „Kiedy śpiewam na przykład o smutnych rzeczach i o tym, że się czuję źle, ludzie mnie pytają: Jak możesz o tym śpiewać, skoro masz 15 lat? Odpowiadam: A sami mieliście kiedyś 15 lat? To przecież straszny wiek!” – wyjaśniała dalej w tej samej rozmowie. „My, artyści, jesteśmy piekielnie smutni” – mówiła z kolei na łamach „Vanity Fair”. Bycie osobą z natury radosną Billie uważa za objaw nienormalności. Uśmiech – za oznakę słabości. Sama od zawsze miała melancholijne usposobienie, problemy ze snem i nocne koszmary, które dziś przekładają się na wizualne elementy jej wizerunku. W tym na wideoklipy, nad którymi sama pracuje: sceny z płynącymi jej z oczu granatowymi strugami łez, rozmazywanie krwi na twarzy, pająki chodzące jej po ciele i wychodzące z ust czy wreszcie głowy mężczyzn wiszące w foliach gdzieś w tle wyglądają jak kadry z horroru. W rozmowie z Zane’em Lowe’em wyrzucała ostatnio rodzicom, że „nigdy nie mówili jej, że są z niej dumni”. Skarżyła się też, że duża popularność, z którą musi się mierzyć, tylko wzmaga stany depresyjne. Trudno wyjść na ulicę i nie być zaczepianą przez fanów. Co więcej, jej popularność w sieci przełożyła się na mnóstwo materiałów krytykujących młodą gwiazdę albo obśmiewających jej niekontrolowane tiki. Ucinając plotki, przyznała się więc ostatnio oficjalnie, że cierpi od lat na syndrom Tourette’a. A to, że globalną karierę trudno traktować jako terapię, wiemy od dawna. Amerykanka ma przede wszystkim świetny odbiór wśród nastolatek. Jej fankami są choćby córki Dave’a Grohla, perkusisty Nirvany, który zaczął cały szum wokół wokalistki porównywać z tym, co na początku lat 90. działo się wokół jego grupy. Słowa przedrukował „New York Times”, wyrokując, że Eilish pozostanie gwiazdą na dłużej, sekundowała mu „Gazeta Wyborcza”, ogłaszając z kolei, że młoda artystka „wygrała grę o tron w muzyce pop”. Napędzani przez lęk Kontakt z młodzieżową publicznością z pewnością ułatwił Eilish popularny wśród młodzieży serial Netflixa „13 powodów” opowiadający o samobójstwie nastolatki i grze, jaką zza grobu dziewczyna prowadzi ze swoimi kolegami i bliskimi za pomocą zestawu nagranych przed śmiercią kaset. Na ścieżce dźwiękowej znalazły się dwie piosenki Eilish, a fabuła wydaje się idealnie łączyć z tym, o czym młoda artystka śpiewa. W niedawnej rozmowie z POLITYKĄ (nr 15) Lucyna Kicińska z Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, koordynatorka telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży, opowiadała o tym, że serial, oglądany także w Polsce, źle się przysłużył jej dziedzinie. Na świecie „13 powodów”, którym w obu sezonach towarzyszyły piosenki Eilish, na zmianę oskarżano o gloryfikację młodzieńczej depresji, przedstawianie atrakcyjnej wersji „zemsty zza grobu” albo chwalono za zasygnalizowanie problemu. Podobnie z piosenkami wokalistki. „Billie Eilish jest produktem w rodzaju Britney Spears, który wyrósł na fali popularności emoraperów” – pisze autorka facebookowego profilu muzycznego Songs I Like, puentując swój wpis: „Wasze cierpienie nie jest modnym produktem”. Ważna jest ta uwaga na temat emoraperów – to przybierający mroczne barwy hip-hop stał się w ostatnich latach tym najmodniejszym gatunkiem wyrażającym smutek młodej generacji słuchaczy. Dla rówieśników Eilish – i dla niej samej – powodem do pokoleniowej żałoby stała się śmierć 21-letniego Lil Peepa, który połączył niebezpieczny fentanyl z antydepresyjnym xanaxem (stąd tekst utworu „Xanny” Eilish) oraz zabójstwo XXXTentacion, innego rapera, 20-latka, opłakiwanego przez Eilish w mediach społecznościowych i – jak się powszechnie interpretuje – w piosence „Bury a Friend”. Obaj bohaterowie, choć tworzyli zupełnie inną muzykę, w ewidentny sposób odnosili się do legendy zmarłego samobójczą śmiercią idola pokolenia swoich rodziców Kurta Cobaina. Takie koło zatacza właśnie teenage angst – odtwarzany w każdej generacji lęk i niepokój nastolatków, który pozostaje dla kultury młodzieżowej paliwem od dziesiątków, a nawet setek lat. Nawiedzani przez gotyk Sens tego zjawiska określił już Goethe we wstępie do „Cierpień młodego Wertera”: „Zacna duszo, odczuwająca te same, co on tęsknoty, niechże ci z cierpień jego spłynie w duszę pociecha i jeśli los zawistny lub wina własna nie pozwoliły ci pozyskać przyjaciela bliższego, niechże ci książka ta przyjacielem się stanie” (przeł. Franciszek Mirandola). Główny bohater dzieła popełnił, jak wiemy, samobójstwo, opisując zamiar w liście: „Nie widzę, poza grobem, końca tej niedoli”. A w potężnym opracowaniu „Teenage”, opisującym narodziny kultury młodzieżowej, Jon Savage kreśli od tego punktu historię nastolatków, jako szczególnej grupy wiekowej, która zaczyna się wyodrębniać – właśnie poprzez swoje lęki i nadpobudliwość emocjonalną – pod koniec XVIII w. Te już nie dzieci, a jeszcze nie dorosłych, łączy postawa Wertera i postać angielskiego poety Thomasa Chattertona, pierwowzoru nastoletnich geniuszy i samobójców, samotnego, romantycznego bohatera cierpiącego na teenage angst. Chatterton pochodził z ubogiej rodziny o artystycznych aspiracjach (zmarły przedwcześnie ojciec był poetą i muzykiem) i pierwsze ze swoich wydawanych później wierszy pisał w wieku 11 lat. A udało mu się je opublikować, bo wymyślił sobie fikcyjne alter ego – udawał mianowicie przez lata, że jego poezje to dzieła XV-wiecznego mnicha Thomasa Rowleya. Tajemnica została ujawniona literackiemu światu krótko przed śmiercią Chattertona (otruł się arszenikiem w wieku lat 17) przez Horace’a Walpole’a, autora pierwszej powieści gotyckiej „Zamczysko w Otranto”. Jeśli więc celebrowanie śmierci w kulturze nastolatków można było powstrzymać, to jakieś 250 lat temu. Wszyscy trzej wyżej wymienieni bohaterowie nadali śmierci i żałobie atrakcyjną otoczkę, która wiele lat później zaowocowała pojawieniem się subkultury gotów. Ci odczytywali na nowo Walpole’a i mity romantycznych poetów, łącząc je z energią i powszechnością ruchu punkowego. Mick Mercer w swojej monografii kultury gotyckiej naliczył około setki brytyjskich zespołów działających na przełomie lat 70. i 80. XX w. – z Bauhausem, Joy Division, Sisters Of Mercy czy The Cure na czele – które w jakiś sposób wykorzystywały ikonografię związaną ze śmiercią, często z pewnym dystansem, ale też ze szczerą fascynacją tą mroczną tradycją. Także prekursorów heavy metalu z grupy Black Sabbath opisywano na początku jako zespół „gotycki”. Z tych samych powodów – bo upajał się smutkiem, makabrą i opowieścią o śmierci. Od co najmniej pół wieku te same wątki w różnych wariantach towarzyszą nam więc w muzyce popularnej. Po gotyku było emo: najpierw gatunek muzyczny, kolejny odprysk punka, później już głównie moda, a na końcu określenie opisujące młodzieńczy smutek w karykaturalnej postaci. „Słyszeliście, że powstała emo pizza? Sama się tnie” – krążą żarty. Trupie czaszki stały się stałym ornamentem odzieży z sieciówek, a wreszcie nawet dziecięcych śpioszków. Popowa Billie Eilish to produkt końcowy tej ewolucji. Z akcentem na „produkt”. Nie dlatego, by odmawiać talentu autorskiego amerykańskiej wokalistce. Po prostu – jak zauważa Andrew Calcutt, autor książki „Brit Cult” – gotyk długo pozostawał częścią kultury niezależnej i „nie został w całości zasymilowany przez kulturę sprzedawaną przez wielkie korporacje, które muszą się dopiero nauczyć, jak sobie poradzić z promocją makabry na szerszą skalę”. Odpowiedzią na jego słowa – pisane na wiele lat przed sukcesem mrocznej gwiazdy Billie Eilish – wydają się właśnie piosenki autorki „Bury a Friend”. „Ludzie są mną przerażeni i właśnie o to mi chodzi” – mówiła Eilish w rozmowie z „W Magazine”. Ma tu z pewnością na myśli rodziców. Bo choć konwencja nagrań nowej gwiazdy jest gładka, i tak nie są zadowoleni z wyborów swoich dzieci, co ostatnio wyśmiewał nagłówek satyrycznego „ASZ Dziennika”: „Panika 45-latka. Jego córka dołuje się przy Billie Eilish”. Chodziło o to, że starsze pokolenie nie rozumie, jak lęki młodości można odreagowywać przy czymś innym niż np. grupa The Cure. I w tym sensie – jako osoba podobająca się rówieśnikom, a odstraszająca dorosłych – Eilish jest już prawdziwą młodzieżową gwiazdą. Pozostaje tylko życzyć jej, żeby w dalszej części kariery spełniała się w piosenkach, a nie romantycznych gestach.} . 379 655 440 796 317 100 449 769

billie eilish jako dziecko